Gobel Zael
Gobel Zael was de eerste klokken- en geschutgieter van Amsterdam, zij het niet in officiële dienst. Wél kreeg hij van de stad een jaarlijkse toelage, voor het eerst waarschijnlijk in 1530. Klokken van hem kennen wij uit de periode 1523-1545, evenals een enkel stuk geschut. Het lijkt erop dat hij in 1540 Amsterdam verlaten heeft, want in dat jaar bestaat zijn gieterij niet meer. Maar toch blijft hij klokken gieten, zijn laatste in 1545 in Friesland.
De naam Zael of Sael kwam in Amsterdam al in de veertiende eeuw voor. Leden uit dit geslacht waren aanvankelijk zeker niet de geringsten in Amsterdam. In later tijd zwakte dat wat af. Jan, de vader van Gobel, was roedrager, dat wil zeggen een soort gerechtsdienaar. Deze Jan was gehuwd met Maria Moer, een dochter van Gobelinus Moer.
bronnen:
P.C.Bloys van Treslong Prins & J.Belonje, Genealogische en heraldische gedenkwaardigheden in en uit de kerken van de provincie Noord-Holland, deel 3, p.260.
B.Bijtelaar, De Zingende Torens van Amsterdam (Amsterdam, 1947), p.17-18.
D.A. Wittop Koning, Nederlandse vijzels (Weert, 1989), p.44.
Jan Zeelstman
Hij was afkomstig van Vessem, vestigde zich in 1417 te Mechelen. Aldaar is hij gestorven vóór 1475. Zijn oudst bekende klok dateert uit 1435, zijn laatste uit 1465. Een twintigtal klokken is van hem bekend. Zijn werk toont sterke verwantschap met klokken van andere Mechelse gieters.
bron:
Marc & Karine van Bets-Decoster, De Mechelse klokkengieters (Mechelen, 1998), p.19-21.
Klokkengieterij Jos. Zimmer & Zonen
Omstreeks 1790 vestigde zich de uit Duitsland afkomstige Hendrik Zimmer als metaalgieter te Amsterdam. In zijn gieterij werd in de negentiende eeuw incidenteel wel eens een klok gegoten. Maar van een echte klokkengieterij was geen sprake. Veeleer was het bedrijf een ijzergieterij. Dat veranderde pas na de tweede wereldoorlog toen Herman Theodorus (1903-1993) directeur was. Het verhaal gaat dat deze Zimmer min of meer tegen wil en dank klokkengieter werd. Maar hoe dit ook zij, op 5 december 1947 vond de eerste gieting plaats. Vanaf toen werden tot 1955 regelmatig klokken gegoten. Het gaat daarbij om een honderdtal. Overigens moet opgemerkt worden dat de laatste klokken uit de gieterij van Eijsbouts kwamen! Maar de uitvoering van die klokken was alsof Zimmer ze zelf had gegoten.
De metaalgieterij werd in 1958 gesloten, gevolgd door de ijzergieterij in 1964, waarna op warmtebehandeling van staal werd overgegaan. In 1973 werd het bedrijf verkocht. Inmiddels is het al vele jaren gesloten.
bron:
Johan van den Hurk, Klokkengieterij Js. Zimmer & Zonen. Historie & Luidklokken 1947-1955 (Utrecht, 1994).